Sep 22 2002
عافیت و موقعیت طلب چه
عافیت و موقعیت طلب چه مشخصاتی دارد، اصلاح طلب کیست!
دوستان گرامی و مخصوصآ دوست عزیز محمد این مطلب رو که قول داده بودم امروز در پاسخ به کامنتهای شما ها مینویسم با این امید که بتوانم تا اندازه ای از این همه سیاست بازی و معرکه گیری عده ای پرده بردارم و مخصوصآ مطلبم را روی گنجی متمرکز میکنم تا شاید پرده از چهره ی یک قهرمان قلابی بردارم.
اول اینکه من خودم با هرگونه کنار گذاشتن افراد بخاطر اشتباه مخالفم، ولی اشتباه چیزی نیست که یک انسان هربار و هرروز انجام دهد وبخصوص وقتی که کسی این اشتباه را سالها ادامه دهد. آقای گنچی کیست؟ آقای گنجی یک پاسدار سابق است که همانطور که از نوشته های ایشان برداشت میشود انسان عامی و فریب خورده ای نمیتواند باشد. او انسانی است که با آگاهی کامل در بدترین دوران جمهوری اسلامی درکنار این رژیم آتش بیار معرکه بوده، او کسی است که در زمانی که بهترین فرزندان ایران را به مسلخ میبردند یار و همکار حکومت بوده او یک پاسدار فریب خورده نیست که بتوان به این سادگی از کنارش گذشت. آقای گنجی در بهترین حالت یک ماجراجوی خطرناک است. این مطلب را من امرز مینویسم تا بعدها اگر این افراد ازجمله علوی تبار، عباس عبدی، حجاریان، و امثال آینها حکومت را بدست گرفتند و رژیمی مثل پلپوت در ایران براه انداختند بتوانم با وجدانی آسوده بگویم که من اشتباه نکردم، تا بتوانم با افتخار بگویم که درست مثل زمانی که خمینی نتوانست مرا فریب بدهد این فریبکاران هم نتوانستند مرا فریب بدهند.
از نظر من مطالب گنجی را بایستی فقط بعنوان یک ابزار برای سرنگونی رژیم ملاها بکار گرفت نه بیشتر. توضیحی میدهم تا شاید منظورم از ابزار بهتر مشخض شود: حدودآ ده سال پیش ناامیدی از وضع سیاسی ایران مرا هم به انفعال کشاند و چند سالی از درگیری سیاسی متنفر شدم در آن زمان مثل امروزعقیده ی من این بود که با رژیم ملاها بجز با ابزار خودشان نمیتوان با آنها مبارزه کرد و ابزار خودشان هم چیزی نیست جز چند ملا، یعنی چند ملا را بجان چند ملای دیگر انداختن و آنها را از داخل نابود کردن و این اتفاق با خاتمی افتاد و آخوندها در مقابل هم قرار گرفتند و گنجی هم جزئی از همین ابزار است نه بیشتر. اشخاصی را که در بالا نام بردم از نظر من فقط بعنوان ابزار بایستی ازشان استفاده کرد تا روند نابودی ملاها تکمیل شود و از آن ببعد این اشخاص را تحویل یک دادگاه صالح داد تا به وضعشان دریک دادگاه عادل نه یک داگاه “خلقی!” رسیدگی شود تا هم از خونریزی بیشتر جلوگیری شود و هم در آینده کسی جرات آن را نکند که درکنار جنایت بایستد و آتش بیار معرکه شود و بعد هم مثل گنجی تبدیل شود به یک قهرمان.
آیا بنای ما بر این نبود که قهرمان پروری نکنیم!؟ پس این چکاری است که میکنید!؟ آیا قهرمان پروری نیست این کار!؟ دوست گرامی شما میفرمایید:
“آقا اگه من و شما مثل فضول به کسايی که يکم محافظه کارند يا اونطور که ما می خوايم ننويسن بگيم مزدور و عامل استبداد و … که ديگه نه از تاک نشان ماند و نه از تاکنشان. بهتر نيست با اين رويه مخالفت کنيم؟ فرق ما با کيهان پس چيه؟”
شما آقای گنجی را بعنوان یک “کمی محافظه کار” معرفی میکنید یا دیگران را که وبلاگ مینویسند؟ چون مطلب فضول درمورد همه گونه از این افراد بود.در هر صورت فرقی نمیکند. محافظه کاری برای چه!؟. آیا این حرف درست است “محافظه کار”!؟ درمورد افرادی همچون گنجی اصلآ لغت محافظه کار قابل کاربرد نیست و در مورد دیگران نیز به همان روش. او همانطور که قبلآ نوشتم در بهترین حالت یک ماجراجوست و در بدترین حالت یک موقعیت طلب خطرناک. و در مورد این گونه وبلاگ نویسان هم وضع بدتر است، اگر کسی امروز از رژیم جمهوری اسلامی به طریقی مستقیم یا غیر مستقیم حمایت کند او را بجز خائن چه میتوان نام نهاد؟ و در مورد گنجی، مگر تئوریسین در آن دیار کم است که ما نیاز به تئوریهای گنجی داشته باشیم!؟ مگر در آن دیار قحط الرجال شده که ما نیاز به یک پاسدار سابق داشته باشیم!؟ مملکت هفتاد میلیون جوان رشید دارد.
شما مینویسید: “دوستی بهتر از دشمنی است و این طور نوشتن فقط باعث دشمنی می شود .” پس اگر بنا باشد با این روش شما به پیش برویم که خوب این عمل را بایستی درمورد آقای خامنه ای و هاشمی ودیگران هم اجرا کنیم. خوب پس بهتر نیست که رژیم ملاها را بر سرقدرت نگه داریم و پی کارخودمان برویم!؟
دوست عزیز اجازه بدهید کمی به عقب برگردیم و چند نکته را از انقلاب (استفراغ) 57 بازبینی کنیم تا ببینیم چه شد که به اینجا رسیدیم یا بهتر است بگویم چه شد که یک انقلاب تبدیل شد به یک استفراغ.
در روند انقلاب آخوندهای تازه به حکومت رسیده تمام افرادی را که برایشان خطرناک بودند یا اعدام کردند (بدون محاکمه عادلانه) و یا فراری دادند ولی درعوض دستگاه مخوف ساواک را بجای اینکه منحل کنند یا حد اقل یک جابجایی در سیستم بوجود بیاورند آن را بصورت ابزاری در دست گرفتند و بعد دیدیم که چگونه شد، همان ابزار را برای سرکوب بکار بردند. درحکومت آینده ی ایران اگر بخواهیم مجددآ با همان مشکلات روبرو نشویم، نیازمند یک تسویه حساب جانانه هستم. اشتباه برداشت نکنید منظورم اعدام انقلابی نیست، منظورم این است که یک دستگاه قضایی عادل (با چشمان بسته) نیاز داریم که مو را از ماست بکشد و سیستم را تسویه کند و یک سیستم پاک پی ریزی کند، وگرنه به همان راهی خواهیم رفت که قبلآ رفتیم.
دوست عزیز ملت ما یک ملت قهرمان پرور است. شاید بتوان گفت که این بزرگترین مشکل آن دیار است، وگرنه اگر کمی در زندگی اشخاصی که اینروزها به استوره تبدیل شده اند بنگرید میبینید که هیچکدامشان لیاقت این همه ستودن را ندارند! مثالی بزنم تا گفه ام مشخص تر شود: آقای عبدالله نوری، او چه شخصی است، همکار و بنیانگذار گروهی که بدبختانه اسم این گروه را بخاطر ندارم. این شخص سالها پیش با سید مهدی هاشمی گروهی را پی ریزی کردند که اگر احداف این گروه را بخوانید مو بر بدنتان راست خواهد شد یک انسان یک شبه تغییر نمیکند ولی یک موقعیت طلب حتی در نیمه های شب هم ممکن است تغییر کند.
این آقایان که خود را اصلاح طلب میخوانند همگی را نمیگویم ولی بیشترشان از نوع رجوی هستند تا زمانی که پست و مقامی برایشان در جمهوری اسلامی وجود داشت از آن حمایت میکردند و زمانی که پست و مقامها از آنها گرفته شد بر علیه آن به “اصلاح طلبی!” مشغول شدند!؟
دوست عزیز اجازه دهید مطلب را خاتمه دهم چون اگر بخواهم به اینگونه مثالها ادامه دهم مثنوی هفتاد من میشود. فقط در خاتمه گوشزد میکنم که این افراد ستون های کاخ ظلم هستند اگر این ستونها نباشند کاخی بجا نخواهد ماند. اگر این افراد بعد از یک یا دوسال اول دنبال عافیت طلبی نبودند و پیگیر منافع خود نمیشدند و حد اقل نمیگویم که با رژیم مبارزه میکردند میگویم میتوانستند خود را از سیستم کنار بکشند، حالا میتوانستید ببینید که این کاخ ظلم حتی یک روز هم پا برجا نمیماند. ایکاش میدانستم این کتاب ژان پل سارتر “Les Mains Sales” به فارسی چه نامی دارد (ترجمه “دستهای آلوده” یا “دستهای کثیف”) تا آن را به همه ی کسانی که به اینگونه قهرمانان دلبستگی دارند پیشنهاد کنم شاید چشمانشان را کمی باز کند.
پیروزکام باشید
حُسن آقا
نوشته: خُسن آقا در ساعت: 1:24 pm در بخش: بدون دسته بندی
