Sep 08 2002
ما و آزادی بیان این
ما و آزادی بیان
این هم چکیده ای از نظر کسانی که درمورد وبلاگ عمومی و آزادی بیان و راهکارهای اجرای آن نوشتند و علاقمندانه تعقیب کردند. قبل از هرچیز بایستی بگویم که کسانی که نظر ندادند یعنی نظر دیگران را قبول میکنند این رسم و روش دمکراسی است، اگر به پای صندوق رای نرفتی بعدآ بایستی با مدارا رفتار کنی. من بطور خلاصه نظر دوستان را منعکس میکنم گرچه دوست داشتم که تعداد بیشتری در این بحث شرکت کنند، بقولی کاچی بعض هیچی.
اول از فضولک شروع میکنم چون بحث با او آغاز شد. چنین که از نظر او برداشت کرده ام اصل گفته او بر محور چند صفحه ای کردن وبلاگ عمومی دور میزند به اینصورت که معرفی وبلاگهای پرنو در یک صفحه ی جداگانه نوشته شود او میگوید با نظر امید و پاگنده موافق است یعنی یک نوع دوصفحه ای کردن یا اینکه راهکار دیگری که قابل اجرا باشد. بطور کلی برداشت من از بحث او این است که مطالب حساس با کلیک اول قابل رویت نباشد و قبل از نشان دادن مطلب یک اخطار به بیننده داده شود. این روش را هم همانطور که گفتم میلانی و پاگنده هم پیشنهاد کرده اند.
امید تاکیدش بیشتر بر این است که چیزی از نوشته ها کم و کسر نشود و او هم پیشنهاد طبقه بندی کردن نوشته ها را میدهد، گرچه باید بگویم که من خودم هنوز درست متوجه این طبقه بندی نشده ام که چگونه میتوان از نظر تکنیکی بدون داشتن دو صفحه جداگانه مطالب را طبقه بندی کرد.
پاگنده و گل کو هم در یک نظر مشترکند و آن هم این است که وبلاگ عمومی بایستی به صورت یک نشریه قانونمند شود، در این مورد پاگنده مینویسد “به نظر من وبلاگ عمومي چيزي شبيه به يک مجله است و مي تواند (اگر چه تا کنون چنين کاري نکرده) اقدام يه تدوين يک اساسنامه يا چارچوب براي درج مطالب بکند همچنانکه هر نشريه يي سردبير دارد.” و چنانچه من درست درک کرده باشم این درست برعکس نظر امید است که میگوید: “من دوست دارم وب‌لاگِ عمومی مکانی عمومی برایِ معرفی‌یِ همه‌یِ وبلاگها باشد، و نه نشریه‌یی با خطِ مشی و اهدافِ مشخص، مانندِ آهو و جارچی، بنابراین شخصاً با آن دوستِ عزیزی که اشاره کرده بود تنها محدودیتِ نوشتنِ مطلب در آن صحتِ مطالبِ منتشره باشد موافق‌ام”.
نظر نورهود جالبترین است از نظر من، او چنین مینویسد:”نظر شخص من هم اينه که بهتره يک دسته بندي صورت بگيره. و بعد وبلاگها بر اساس آخرين مطلب که نوشتن توي اون دسته بندي قرار بگيرن. اينجوري مجبور نيستي که وبلاگ خاصي را دسته بندي کنيم. اين دسته بندي هر بار درباره مطلب آخر صورت ميگيره. و به نظر من مشکل دسته بندي موضوعي وبلاگها هم بطور کلي صورت نميگيره و هر باره تغيير خواهد کرد.”
من خودم هم همانطور که همه میدانند با سانسور شدیدآ مخالفم ولی همانطور که گفتم برای پربیننده کردن وبلاگ عمومی شاید مجبور باشیم کمی از خواسته هایمان را تعدیل کنیم تا اینکه همه بتوانند وبلاگ عمومی را بخوانند. این را هم که میگویم تعدیل منظور این نیست که چنان تیغ خودسانسوری برقرار کنیم که از آنطرف قضیه خارج شود. تعادل شاید بهتری لغتی باشد که میتوان بکار برد. درضمن از همه مهم تر این است که اگر خبرنگاری از وبلاگ عمومی کمی زیاده روی کرد از قیچی کردن شدیدآ خوداری کنیم و فقط به پند و اندرز قناعت کنیم تا شاید همگی بتوانیم در صلح و صفا درکنار هم زندگی کنیم. من مطلب جند وقت پیش نوشتم درمورد اینکه این ابزار وبلاگ نویسی میتواند وسیله ی خوبی باشد برای اطلاع رسانی و هدایت بخشی از افکار عمومی، امروز هم مطلبی را از فضول خواندم که چیزی بود در همین زمینه، باور بفرمایید ما وسیله ی خوبی را در اختیار داریم اگر بتوانیم از آن بخوبی استفاه کنیم نه برای توی سر هم زدن بلکه برای مبارزه با رژیم.
درخاتمه نظر دوست ناشناس را مطرح میکنم که میگویند:”یادتان باشد که هيچکس اين حق را از شما نگرفته که همزمان با معرفی يک وب لاگ ( برای نمونه ضد زن و يا جوکهای آقای رهام و برادران اخوان المهندسين اسلام) از زبان طنز و انتفاد پرهيز کنيد. نيازی هم نيست زياد بهداشتی باشيد.”
با امید اینکه چیزی را از قلم نینداخته باشم و نظر همگی را منتشر و امانت را در سخن رعایت کرده باشم. هنوز هم دیر نشده هر کس که خواست نظرش را بدهد، به امید آنکه این همه ابراز نظر را نورهود بعنوان دوستی و همیاری بپذیرد و نه یک امر ونهی، ما نه نکیر و منکر هستیم نه وزارت ارشاد اسلامی.
آمین یا رب العالمین
نوشته: خُسن آقا در ساعت: 1:47 am در بخش: بدون دسته بندی
