Jan 03 2005
این تحلیل حقوقی را آقای
این تحلیل حقوقی را آقای عطااله مرادی برای من ارسال کرده‌اند به جهت اینکه ممکن است عده‌ای آگاهی از قوانین نداشته باشند خوب است که مروری بر آنها بشود.
عطااله مرادی: ataalah_moradi@yahoo.com
دانشجوی حقوق
با نگاهی کوتاه و گذرا به اعترافاتی که معمولاً برخی از فعالین سیاسی در زندان انجام می‌دهند و به تبع آن نمایش تلویزیونی که پخش می‌شود حاکیت از آن دارد که چه نوع فشاری بر فعالین و روشنفکران در زندان اعمال می‌شود که در بیرون از زندان و در فضای آزاد حاضر به گفتن چنین مطالبی نیستند و یا بعد از آزادی از زندان درصدد تکذیب آن بر می‌آیند و آن را ناشی از فشار روحی روانی ، جسمی محیط زندان می‌دانند.
باید به این نکته اشراف داشت که محبوس نمودن فعالین سیاسی بخصوص دانشجویان که نسل جوان جامعه را تشکیل می‌دهند ؟ در سلولهای انفرادی نه تنها خلاف مقرّرات و قوانین داخل و کنوانسیونهای بین المللی است بلکه از آن می‌توان به عنوان شکنجه‌ای سفید نام برد که دستگاه قضایی با توسل به سیاق فوق و تدوین برنامه‌های هویت درصدد ترور شخصیت سیاسی دانشجویان ، روشنفکران و دگراندیشان است .
در سالهای اخیر و بعد از وقایع تیرماه 1378 این پروژه در رأس برنامه‌های دستگاه قضایی قرار گرفته و دانشجویان را به دلیل اتهامات واهی و بی‌اساس وادار به اظهار ندامت واعتراف نمودند. قابل توجه است که اعتراف و اقرار تحت شرایط خاص و اجبار به اعتراف در محیط زندان بهیچ وجه قابل استناد حقوقی و قانونی نبوده و محاکم دادگستری نمی‌توانند با استناد به این نوع از اقاریر که معمولاً در شرایط تحت سلولهای انفرادی از فعالین سیاسی می‌گیرنداستناد نموده و با تکیه بر آن حکم صادر نمایند.
ماده 5 : حقوق بشر:؟ هیچ کس نباید شکنجه شود یا تحت مجازات یا رفتاری ظالمانه ، ضد انسانی یا تحقیر آمیز ، قرار گیرد ؟.
بنابراین هر گونه شکنجه برای گرفتن اقرار یا کسب اطلاع ممنوع بوده و اجبار شخص به شهادت ، اقرار یا سوگند مجاز نیست و چنین شهادت و اقرارو سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است
از طرفی در هیچ یک از موارد قوانین عادی و اساسی قاضی مخیر به نگهداشتن متهمان بالخصوص(متهمین سیاسی)در سلولهای انفرادی و شرایط تحت زندان نیست، فقط در ماده 181 آیین نامه زندانها در مورد تخلفات زندانیان شورای مرکب از رئیس زندان یا جانشین او ، معاونین یا مسئولین انتظامی و فرهنگی ، قضایی و؟ تنبیهاتی در نظر گرفته می‌شود. که در بند 4 ماده 182 آیین نامه زندانها یکی از موارد تنبیه انضباطی را زندان انفرادی تا یک ماه تعریف نموده‌اند . بنابراین نگهداشتن متهم در سلول انفرادی فقط در صورتی است که زندانی مرتکب اعمال خلاف مقررات زندان شود ( که این خود جای بحث مفصلی را می‌طلبد ) نه اینکه قاضی قبل از محکوم شدن متهم، خودسرانه با توجه به روحیات و احوالات شخصی ، متهم را در سلول انفرادی محبوس نموده و بعد از مدتی اقاریر و اعترافات مورد دلخواه خود را از فرد زندانی دریافت نماید و آن را مستند صدور حکم قرار دهد.
علیهذا اعترافات حاصله در ایام انفرادی فاقد اعتبار قانونی بوده و از درجه سندیت حقوقی ساقط می‌باشد .
نوشته: خُسن آقا در ساعت: 9:58 pm در بخش: بدون دسته بندی
