Jun 04 2002
حسن آقا جون شكر
حسن آقا جون شكر خدا گول نخورديم. از قديم گفتند آدم حتي تا سن هفتاد سالگي هم قابليت فريفته شدن را دارد. ولي ايندفعه ما از اين دام پريديم و رندان نتوانستند كه گولمان بزنند. حتماْ ميدوني راجع به چه چيز دارم صحبت ميكنم. آفرين خود خودشه همون جريان ربودن وحيد صادقي و سوزاندن پشتش و جريان شكنجه ساختگيش هست. من از همون اول به اين جريان مشكوك بودم وحالا شكر خدا كه شوراي تاءمين استان فارس حدس منرا به يقين مبدل كرد و ميتونم سر راحت بر بالين بگذارم. چرا؟ چونكه شهر در امن و امان است. براي ارا. من حدس ميزنم كه اين آقاي وحيد صادقي پشتش را به آينه كرده و سعي كرده كه يك مشت نام و نشان پشت خودش حكاكي كنه. بخاطر همين هم بعضي از اسامي را وارونه نوشته چونكه عكس اسامي را ميديده و فكر ميكرده كه داره درست مينويسه. حتي ممكنه كه قبلاْ پشت خودش خالكوبي كرده بوده باشه چه ميدونم مثلاْ من مشتعل عشق عليم چه كنم و حالا به اينوسيله پاكش كرده خواسته كه قهرمان بازي هم در بياره كه مچش گير افتاد.
از طرف ديگه خبرگزاري دانشجويان ايران با كمال وقاحت و پررويي اعلام ميكنه كه قاضي دادگاه ناحق گفته. آخه مرد حسابي كجاي اين حرف ناحقه؟ كسي هم در سربالايي به دختر پشت سرش جاي پا نشون ميده كه ضعيفه اسيرالجوال بتونه از كوه بالا بره؟ اين درست همون برقراري رابطه نامشروعي هست كه قاضي بيچاره بهش اشاره كرده و حالا هم داره فحش ميخوره.
حالا هم دانشجوهاي كوه نورد اعتراض ميكنند كه ازشون بيخود انگشت نگاري شده. البته جاي اعتراض هم داره چونكه طبق منطق قاضي القضات، پس از نشان دان جاي پا بايد كه قاعدتاْ به جاي انگشت نگاري ، سم نگاري ميشد كه نشد. درست ميگم آقاي قاضي؟
بيغرض
