Jun 29 2003
جوانان را پاسخي در خور
جوانان را پاسخي در خور پرسششان داده ايم؟
آيا ارزشهاي انساني (چيزي كه بكرات در ايران از سوي نهادهاي دولتي و غير دولتي ولي پرنفوذ از آن صحبت شده است) كه يكي از زيباترين چيزهاي انساني را مطالبه كرده و در ازاي آن هيچ چيزمثبتي چه در زمان حال و چه در زمان مستقبل ارايه نميكنند، ارزش هستند يا اينكه انساني هستند؟
نه ارزشند و نه انساني. قريب به ربع قرن است كه جوانان اين مملكت يكي از زيباترين شاهكارهاي طبيعي را بيدريغ قرباني آينده اي نامعلوم و غير منطقي ميكنند بدون اينكه حق بازخواهي ازاي داده خود كه همانا جواني يكباره ايشان است، داشته باشند. جوانان يك مملكت بزرگترين سرمايه هاي آن مملكت ميباشند و گذرگاه بين گذشته و آينده آن مملكت را تشكيل ميدهند.
گذرگاه به هنگامي قابل اعتماد است كه از قبل تداركات لازم را برايش فراهم كرده باشند. تداركات براي جوانان مملكت ميتواند بصورت ايجاد فضاي مناسب با زمان براي ايشان، تاْمين آينده ايشان، فراهم آوردن تسهيلات براي ترقي ايشان و همچنين شنيدن و پاسخ مناسب دادن به ايشان باشد. جوانان را ميتوان در بعضي موارد كم تجربه خواند ولي بايد اقرار نمود كه ايشان باريك بين و نوآور و كنجكاو ميباشند و اگر مملكتي را آباد ميخواهيد و تندرست بايد جوانان را دريابيد.
جاي جوانان گوشه هاي زندان و حبس نميباشد بلكه صحنه هاي توليد و اداري را بايستي متدرجاْ به ايشان واگذار نمود زيرا كه نيروئي بس عظيم ميباشند كه در حال حاضر متاسفانه يا به هدر ميروند و يا به خارج از كشور روي ميآورند. آيا اين همان چيزيست كه سردمداران يك كشور خواهان آن هستند؟ و اگر پاسخ مثبت است پرسش اينستكه چرا؟
نوشته: خُسن آقا در ساعت: 11:48 pm در بخش: بدون دسته بندی
