Dec 06 2002
جنگ روانی امروز دوباره نیروهای
جنگ روانی
امروز دوباره نیروهای خارج از کشور سعی در برپاکردن نوعی اعتراض را داشتند، تا چه حد موفق شدند نمی‌دانم! این را بایستی کسانی که در ایران هستند قضاوت کنند.
چیزی که مرا بر آن داشت تا این مطلب را بنویسم، بی‌علاقه بودن عده‌ای در این مسائل است. عده‌ای دائم ناله میکنند که رژیم فلان است و بهمان است، ولی همین که صحبت از کوچکترین مخالفتی با رژیم می‌شود همه جا میزنند. من در اینجا نمی‌خواهم بحثی بر سر حمایت از این یا آن گروه بکنم چون خودم به شخصه از تمام گروهای سیاسی چه در داخل و چه درخارج گله‌مندم، البته نه به اندازه‌ای که از رژیم متنفرم، ولی تا حدودی نیروهای مخالف را هم مقصر در موقعیت کنونی ایران می‌دانم، چون معتقدم که اگر کوتاهی این گروه‌ها در اول انقلاب نبود، شاید وضع ما امروز به این صورت نبود.
در هر صورت مردمی که در داخل ایران در آن جهنم دست و پا میزنند حد‌اقل باید از خود یک حرکتی، حتی خیلی کوچک نشان دهند تا این رژیم را سرنگون کنند یا اصلاحاتی اتفاق بیفتد. اگر ملت به این خیال‌اند که آمریکا یا هر خر دیگری بیاید و رژیم را برای ما ساقط کند، این خیالی است بس باطل و اگر هم چنین اتفاقی بیفتد وضع‌مان همچون دیگر کشورهای دست نشانده مثل افقانستان خواهد شد.
همانطور که همگی می‌دانید گویا بعضی تلوزیونهای خارج از کشور مردم را ترغیب کردن به یک خاموشی 5 دقیقه‌ای، بدون پیشداوری من می‌توانم با اطمینان بگویم که این کار را شاید کمتر از 5 درصد مردم انجام خواهند داد و این 5 درصد حتی برای اینکه رژیم را یک سانتیمتر به عقب براند کافی نیست. این درخواست چه من با نیروهای درخواست کننده‌اش موافق چه مخالف باشم کاری است بس درست، راحت و قابل اجرا حتی برای کسانی که حاضر به قبول کوچکترین ریسکی نیستند. در عوض یک چنین کاری برای روحیه بخشیدن به نیروهای بیشرو کاری است بسیار مهم، چون فردا که احیانآ دانشجوها و جوانان می‌خواهند دست به اعتراض بزنند با روحیه‌ای بهتر این کار را انجام خواهند داد و همزمان نیروهای باقیمانده‌ی رژیم هم درخواهند یافت که با چند درصد از مردم طرف‌اند. این شکل از اعتراض‌ها خودبخود حالت یک رفراندوم را دارد و تاثیرش از یک انتخابات معمولی مثل ریاست جمهوری هم بیشتر است.
فرض بفرمایید در کوچه‌ای که زندگی می‌کنید یک بسیجی خیلی زوب شده در ولایت وجود داشته باشد اگر در محله شما 20 یا 30 درصد خانه‌ها چراغ‌هایشان را خاموش کنند آن بسیجی مفلوک دیگر جرات و شهامت عرض اندام در محل را نخواهد داشت. اینگونه مبارزات روانی اساسی ترین پیش شرط است برای یک قیام همگانی. جنگ روانی حتی از خود جنگ تاثیر گذارتر است و اغلب در این مرحله است که برنده یا بازند مشخص می‌شود.
با آرزوی اینکه امشب نه 10 درصد بلکه 30 تا 50 درصد ملت چراغهای خود را خاموش کرده باشند و فردا هم دانشجویان و دیگر اقشار جوان با پشتوانه این عمل بتوانند رژیم را حتی اگر یک قدم به عقب برانند. فراموش نکنیم که همین قدم‌ها هستند که در چند مرحله، کل رژیم را حتی بدون هزینه زیاد از روی سرزمین نیاکانمان بر خواهند داشت.
نوشته: خُسن آقا در ساعت: 10:25 pm در بخش: بدون دسته بندی
