Aug 14 2004
همان گونه که می‌دانید همراه
همان گونه که می‌دانید همراه با عده‌ای از دوستان سعی در راه اندازی کانونی برای دفاع از آزادی بیان را داریم. در بحث‌هایی که در گرفته عده‌ای بحثی را پی‌گیری می‌کنند به این شکل که: وبلاگ نویسان نمی‌توانند یک مجموعه هم گن باشند و از این استدلال استفاده می‌کنند تا شاید به این نتیجه برسند که نیازی به کانون وبلاگ نویسان ایران نیست.
استدلال ایشان از اساس غلط است. چرا؟
به یک دلیل بسیار ساده این کانون در مرحله اول و پیش از هرچیز برای دفاع از حق ابراز عقیده و آزادی بیان من و شما بوجود آمده (می‌خواهد بیاید).
فکرش را بکنید حکومت ایران نه فقط حق نوشتن را از شما که داخل ایران هستید سلب کرده بلکه حق تفکر را هم از شما سلب می‌کند چرا؟ مگر من و شما در روزنامه یا کتابی عقاید خود را نشر داده‌ایم که اینها می‌خواهند سر از بدن ما جدا کنند. ما فقط افکار خودمان را بر روی سروری (server) که حتی لزومآ در داخل خاک ایران هم نیست نشر داده‌ایم، این مساله در حقیقت از نظر حقوقی اصلآ ربطی به حکومت ایران ندارد. آنهایی که سانسور را بر من و شما تحمیل می‌کنند حتی پا را از این هم فراتر نهاده‌اند و حق تفکر و نشر را از امثال من هم که در محدوده جغرافیایی ایران زندگی نمی‌کنیم گرفته‌اند. آری تعجب نکنید این عین حقیقت است. مگر سلمان رشدی در محدوده جغرافیایی ایران زندگی می‌کرد؟ او حتی به زبان فارسی هم ننوشته بود پس چگونه خمینی فتوا به نابودی‌اش داد؟
پس در مرحله اول ما همگی یک مخرج مشترک داریم و آن تلاش برای آزادی بیان و تفکر است که آنها آنرا محدود کرده‌اند.
حالا ممکن است عده‌ای استدلال کنند که خوب پس ما نیازی به انجمن وبلاگ نگاران نداریم! انجمن دفاع از آزادی بیان که وجود دارد، ما می‌توانیم زیر این مجموعه به دفاع از آزادی بیان بپردازیم. این حرف تا حدودی درست است ولی نه کاملآ. چرا؟
برای اینکه آن انجمن بطور عموم از آزادی اندیشه و بیان دفاع می‌کند و شامل حال همه زمینه ها در ایران می‌شود و معمولآ در چنین مواردی برای اینکه کارها بهتر پیش برود و مرزها شفاف تر بشود سعی در بخش بخش کردن امور می‌کنند ما هم بهمین دلیل سعی در دفاع از این بخش (دفاع از آزادی بیان وبلاگ نویسان) را داریم. و تازه این شروع کار است، ممکن است بعد از چند ماه یا چند سال عده ای بیایند و بگویند، ما می‌خواهیم انجمنی دردفاع از وبلاگ نویسان زیر مجموعه پرشین بلاگ راه بیندازیم چون کانون وبلاگ نویسان ایران بی‌اندازه بزرگ شده و نمی‌تواند بطور مشخص منافع اعضای پرشین بلاگ را حفاظت کند. این هم حرفی است درست و امکان چنین اتفاقی در آینده هست، یا مثلآ عده‌ای ممکن است انجمن وبلاگ نویسان مسلمان یا غیر مسلمان را راه بیندازند. بطور کلی هیچ یک از این انجمن‌ها یا کانون‌ها دلیل بر نبودن نیاز برای دیگران نخواهد بود. هر کدام از این مجموعه ها منافع گروهی را حمایت و پاسداری می‌کنند.
اگر کسی بخواهد انجمن‌ها (NGO های) نروژ را که فقط یک مملکت 4 میلیونی است شمارش کند باید ماه ها وقت بگذارد تا این همه سندیکا، کانون و انجمن را شمارش کند. حالا فکرش را بکنید در مملکت 70 میلیونی ایران یقینآ نیاز به انجمن‌های بیشتری است.
عزیزان این شروع کار ماست یقینآ از دل این کانون کانونهای دیگر هم زاده خواهد شد و این خود نشانه رشد و بلوغ فکری ماست نه پس رفت ما.
نکته دیگری که بسیار در مورد آن بحث شده و یقینآ این بحث ها ادامه خواهد داشت “آزادی بدون قید و شرط” است. در این باره باید بگویم که من به هیچ عنوان در کانونی که بخواهد به صورتی آزادی بدون قید و شرط را محدود کند شرکت نخواهم کرد.
بحث‌های بسیاری در این‌باره مطرح است به همگی پیشنهاد می‌کنم در این بحثها شرکت کنند و سعی کنند نگذارند تا چنین حرکتی به بیراهه کشیده شود.
مثلآ امشب در یکی از نظرها خواندم که ” … جز مواردي كه به مثلاَ حقوق ديگران يا حيثيت ديگران لطمه مي خوردو … ” و یا این یکی: “جز مواردي كه به مثلاَ حقوق ديگران يا حيثيت ديگران لطمه مي خوردو در بند مثلاَ 3 آمده است…” خنده دار است آیا چنین نوشته‌ها و افکاری شباهت به نظر آخوندهای حاکم ندارد؟
نوشته: خُسن آقا در ساعت: 1:14 am در بخش: آزادی بیان
