May 03 2004
آقای قوانلو قاجار در مطلبی
آقای قوانلو قاجار در مطلبی در وبلاگشان اشاراتی کرده اند به انجمن وبلاگ نگاران و لینکی داده اند به مطلبی از حضرت ابول بلاگر وایشان دوباره مثل همیشه آیت الله وار خود را آن بالابالاها قرار داده اند و فرموده‌اند:
– من با هر جور کار جمعی تحت عنوان وب‌لاگ‌نويسان مخالفم، مگر اينکه مستقيما به وبلاگ ربط داشته باشد. بنابراين هرگز از اين چيزها حمايت نکرده و نمی‌کنم: اعتراض وب‌لاگ‌نويسان به اخراج افغانی‌ها، انجمن وب‌لاگ‌نويسان، اعتراض وب‌لاگ‌نويسان به خاتمی درباره‌ی شورای نگهبان، اعتراض به نتايج انتخابات مجلس، اعتراض وب‌لاگ‌نويسان به اعدام کبری رحمان‌پور، و…
اما در مقابل با اين اعتراض‌ها که به موضوع اصلی اين اجتماع مجازی، يعنی وبلاگ، مستقيما ربط دارد شديدا موافقم: اعتراض به دست‌گيری وب‌لاگ‌نويسان، اعتراض به سانسور وب‌لاگ‌ها، اعتراض به مشکلات فنی شرکت‌های سرويس دهنده‌ی وبلاگ، و… لینک مطلب
مساله ضرورت ایجاد اتحاد بین وبلاگ نگاران به صورت یک انجمن یا اتحادیه را من حدودآ یک سال و چند ماه پیش بارها به بحث گذاشتم و چندبار سعی کردم تا بلکه این کار عملی شود و با چند نفری هم توافق‌هایی شد ولی متاسفانه مشکل بزرگ ما ایرانی‌ها این است که برعکس جوامع شهر نشین مدرن عادت به کارهای گروهی نداریم و همیشه از این گونه حرکت‌ها ترس داریم.
این اشاره‌هایی که آقای درخشان می‌کنند چیز تازه‌ای نیست ایشان با هر حرکتی که باعث اتحاد شود مخالفت ورزیده‌اند و به شکلی گمان می کنند که ایشان مالک وبلاگ شهر هستند، و چون این کار را بر نمی‌تابند دیگر هیچ کس حق چنین کاری را ندارد. آقا جان دوران رهبری ازنوع خامنه‌ای بسر آمده حالا چه رهبری وبلاگ شهر باشد چه بر مملکتی به وسعت ایران.
درمطالب قبلی که در این باره نوشتم همیشه این هشدار را دادم که اگر ما انجمنی راه اندازی نکنیم آنها (ازمابهترانها) این کار را برایمان خواهند کرد و به نمایندگی از طرف ما همگونه تصمیمی خواهند گرفت، کو گوش شنوا.
مطلبی در همین زمینه
