May 01 2004
اول ماه مه را به
اول ماه مه را به کارگرن آزاد شده دنیا تبریک می‌گویم.
دلیلی نمی‌بینم که این روز را به کارگران ایران تبریک بگویم.
چند روزی است که سندیکاری رانندگان کامیون در نروژ بخاطر افزایش حقوق و همچنین خواسته عجیبی که امسال مطرح کرده‌اند در اعتصاب هستند همین امر باعث شده که مغازه‌های مواد غذایی خالی از مواد غذایی شوند.
یکی از خواسته‌های رانندگان این است که افزایش حقوقی که هرسال منظور می‌شود به دیگر کارگران تعلق نگیرد(کارگرانی که عضو سندیکا نیستند). در نروژ رسم بر این بوده که افزایش حقوق به همه تعلق می‌گیرد نه فقط کسانی که عضو سندیکاها هستند. از نظری شاید این خواسته درست باشد ولی از نظر دیگر چنین نیست.
سه سال پیش من از سندیکایی که 18 سال در آن عضویت داشتم کناره گیری کردم و در نامه‌ای به سندیکا دلایلم را چنین نوشتم: سندیکا سیاسی عمل می‌کند و مبلغ زیادی از حق عضویتی را که من و دیگران به سندیکا می‌پردازیم را به حزب کارگر می‌دهد و همچنین از سیاستهای حزب کارگر پیروی می‌کند و یک سندیکای مستقل نیست واز نظر من حزب کارگر نروژ در این اواخر تبدیل شده به یک حزب دست راستی و ابزاری در دست سرمایه داران کلان، از این رو من نمی‌توانم به خودم اجازه دهم که ابزاری باشم برای پیشرفت حزب کارگر.
در سالهای اخیر تعداد زیادی از شهروندان نروژی به مرور از سندیکایی بنام (LO) که تا ده سال پیش قدرتمندترین سندیکای نروژ بود خارج شده‌اند و اکثرآ هم دلیل خود را چیزی در همین حدود اعلام کرده‌اند (مستقل نبودن سندیکا). حالا سندیکا از قرار معلوم گردشی بیشتر به راست کرده وچنین خواسته‌ای را مطرح می‌کند. چیزی را که خانم‌ها و آقایان هدایت کننده سندیکاها فراموش کرده‌اند این است که معمولآ در اعتصابات حتی کارگران و کارمندان غیر عضو هم شرکت می‌کنند و اکثرآ با این تفاوت که کارگران و کارمندان غیر عضو حقوق اعتصابی را هم دریافت نمی‌کنند. همین امر یقینآ امسال مشکل را بیشتر خواهد کرد چون به نظر می‌رسد که بخاطر این خواسته سندیکاها کارگران غیر عضو هم تمصیم دارند امسال از اعتصاب دوری جویند تا نشان دهند که در این مبارزه چه وزنه ای داشته‌اند.
