Feb 01 2004
اینکه این نوشته متعلق به
اینکه این نوشته متعلق به امید باشد هنوز ثابت نشده و حتی اینکه امید علمدار میلانی یک انسان حقیقی باشد هم ثابت نشده پس از این ببعد هرچیزی را که من از قول امیدعلمدار میلانی مینویسم فقط امید علمدار میلانی مجازی است نه کس دیگری.
توضیحات!؟ امید علمدار میلانی را در باره ناپدید شدن خودش و وبلاگ‌اش و خلاصه همه آن چیزهایی که ساخته بود!!!!!
احتمالاً هرکسی این‌جا می‌آید انتظارِ خواندنِ توضیحی درباره‌یِ سایت دارد. از روزِ پنج‌شنبه نخستین اخبار درباره‌یِ دردست‌رس‌نبودنِ سایت به من رسید. ابتدا گمان بردم که به افتخارِ فیلترشدن نائل شده ایم، چون خودَم و بسیاری دیگر هنوز سایت را می‌دیدند. وقتَ‌م گرفته بود و به‌شدت درگیرِ کارهایی بودم که قرار بود صدایَ‌ش این‌روزها در آید، ازقرار صدایِ‌شان منتفی شد و کارِ من هم نتیجه نداد، ولی رویِ این فشرده‌گی‌یِ وقت کمی بیش‌اَزاَندازه دودرَش کردم و نفهمیده‌مشکل‌کجاست، حواله کردم به احتمالاً خیلی زود درست می‌شود. نشد.
شنبه شب فهمیدم از بدیهی‌ترین جا خورده ام، از ثبت‌کننده‌یِ دامین، جایی که هر کلاس‌اولی‌یی بخواهد سایت راه بیاَندازد نخست بدان خواهد اندیشید. به هر حال هنوز نمی‌دانم از لحاظِ فنی مقصر هستم یا نه، به نظر می‌آید نباشم، ولی قطعاً به دلیلِ عدمِ رسیده‌گی‌یِ به‌هنگام و ناتوانی‌یِ رفعِ مشکل، قطعاً تقصیرِ بزرگی متوجهَ‌م است. در چند سالی که کارِ کامپیوتر می‌کنم هیچ‌گاه موجبِ چنین آبروریزی‌یی از جنسِ پرشین‌بلاگی‌ها و بلاگ‌اِسکایی‌ها نشده بودم. اگر کسی بگوید به جایِ کارِ کامپیوتر مناسب‌تر است بروم غاز بچرانم کاملاً حق خواهد داشت و با او هم‌عقیده خواهم بود.
می‌بخشی امید جان!! پاسخت را بعدآ خواهم داد ممکن است که تو بچه‌های 16 تا 20 ساله را بفریبی خُسن آقا را اما نه.
این هم نگاه ایشان به میهن پرستان:
بلی، میهنِ عزیزِ ما ۱۴۰۰ سال است که، جز در دورانِ افتخارآمیزِ متأسفانه تنها۵۰ساله‌یِ پهلوی، تحتِ اشغالِ چند عربِ بی‌سوادِ ملخ‌خورِ بیابان‌گردِ بی‌فرهنگِ نافهم بوده و هنوز نیز هست و باید برایِ نجاتَ‌ش کاری کنیم. ولی فکر نمی‌کنید این میهنِ پرستیدنی‌یِ ۱۴۰۰سال‌دراِشغال‌بوده را بدهیم خروس‌قندی بگیرید سنگین‌تر باشد؟ من که فکر کنم اصلاً خروس‌قندی را هم بگذاریم رویَ‌ش به‌تر باشد، شاید کسی حاضر شد به آزِ آن این مملکت را هم بپذیرد.
…:¨¨:…:¨¨:…:¨¨:…:¨¨:…
حالا ما اومدیم به فتاوی شما ایمان آوردیم، در چه مسجدی پشت سرشما نماز بگذاریم. در آن مسجد را که بستی ای نابخرد.
نوشته: خُسن آقا در ساعت: 12:58 pm در بخش: بدون دسته بندی
